مدح و ولادت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
ای زمین ریزهخوار تو مهدی وی زمان در مدار تو مهـدی آمــدی ای حـقـیـقـت هـسـتـی عـالـمـی بـیـقــرار تو مـهـدی صد و بیست و چهار هزار احمد هـمـه در انـتـظـار تو مـهـدی منتظر بر تو سیزده معـصوم و هـمـیـن افـتخـار تو مـهـدی نه فـقـط نُه فـلک به فـرمانت عرش در اخـتـیـار تو مهـدی فصلها از تو شکل میگـیرند هـست جـنّت بـهـار تو مهدی مـانـده اسـلام از تـو پـابـرجـا نـازم ایـن اقـتـدار تـو مـهـدی غـم و انـدوه بر طـرف سازد پــرچــم آشــکــار تو مـهـدی میشود هر، عدوی تو محو از تـیغِ دشـمـن شکـار تو مهـدی نَـصر و عزت، خـدا ترا داده تـا بـمـانـد قــرار تــو مـهـدی هر کجا هـسـتی ای وصیالله الـعــجــل الـعـجــل ولــی الله آمـدی تـا که دلـبـری بـکـنـی در امامت پـیـمـبـری بـکـنـی آمـدی تـا کـه خـود بِــإذن الله بر همه خـلق سروری بکـنی آمــدی بــا حــکــومــتِ الـلـه بــاز اقــدام حــیـدری بـکـنـی آمدی تا به جنگِ با خـصمت هـمـچـو جـدّت دلاوری بکنی آمـدی تـا بـه مَـسـنــد اســـلام بعد از این حکم دیگری بکنی آمــدی ای مــجــدِدِ احـــکــام تـا که احـکـام پـروری بکـنی آمــدی تــا بـه سـنـّت احــمــد دین حـق را تو یاوری بکـنی آمـدی دسـت ظـلـم بَرچـیـنـی در عـدالـت بـرابـری بـکـنـی آمــدی تـا بـه دادِ مـا بــرسـی دشـمـنی با ستـمـگـری بکـنی آمـدی بــا نـجـات گـمـراهـان عالمی را تو رهـبـری بکـنی هر کجا هـسـتی ای وصیالله الـعــجــل الـعـجــل ولــی الله ما مـحـبِ محـبـتـت هـسـتـیـم ریـزه خـوار ولایتت هـسـتـیم ما ز مستـشـهـدینَ بَـیـنَ یَـدیه جان نـثـاران بیـعـتت هـسـتیم گر بمیریم، باز هم به ظهـور زنـدۀ روز رجـعـتـت هـسـتیم هـمـه لـبـیـک گـو بـسـوی تو پـیـشـتــاز اجـابـتـت هـسـتـیـم تـشـنـۀ طـلـعـت رشـیــدۀ تــو همه مشـتاق حضرتت هـستیم بـه جـمـال مـبـارکـت سوگـند کـشـتـۀ آل عـتـرتت هـسـتـیـم در طـریـق تـو با تمام وجـود تـابـعِ امـر و حـجـتت هـستـیم قول تو حقّ و فعل تو حقّ است ما مـوظف به طاعتت هـستیم ای رفـیـقِ شـفـیـق، ما احباب مـدّعـیِ رفـاقـتـت هـســتــیــم تــو امــام هــدایــتـــی و مـــا تـشـنـگـان هـدایـتت هـسـتـیـم هر کجا هـسـتی ای وصیالله الـعــجــل الـعـجــل ولــی الله همه جا پُـر شد از بـهـانـۀ تو میرسـد از فَـلـک نـشـانـۀ تو کـربـلا و مـدیـنـه مـیگـویـنـد بــازگـرد ای دل آشـیـانـه تـو سـامـرا و نجف تو را خوانند کـاظـمـین است در کـرانه تو از بـقـیـع نـغـمـۀ تـو مـیآیــد طـوس دارد به لب تـرانـه تو همچـو زمـزم برای تو گِـرید کـعـبه در گـردشِ شـبـانـه تو جمکران را ببین که منتظرند خـیـلِ عـاشـق در آسـتـانه تـو از حرم تا حـرم همه پـرسـند از تو و وصل عـاشـقـانـه تو از یـمـن تـا عـراق، هم نـالـه سـوریـه مـیکـنـد بـهـانـه تـو دوسـتان در پی ظهـور تـوأند دشـمـنـان مـنـکـر زمــانـه تو چشمِ پهلو شکسته مانده به در شــاهـد اشـک دانــه دانـه تـو هر کجا هـسـتی ای وصیالله الـعــجــل الـعـجــل ولــی الله |